Από την «Αυγή της Κυριακής» διαβάζουμε το σχετικό ρεπορτάζ για τη συνάντηση Τσίπρα – Ντράγκι. Ο Αλέξης Τσίπρας έθεσε υπόψη του Μάριο Ντράγκι «τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την οικονομική κρίση και για την αντιμετώπιση του επίμαχου ζητήματος του χρέους», μας πληροφορεί η «ΑτΚ».
Ο Αλέξης Τσίπρας επανέλαβε τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ στο ζήτημα «της διαγραφής ενός μεγάλου μέρους του δημόσιου χρέους και πληρωμής του υπόλοιπου με ρήτρα ανάπτυξης». Ταυτόχρονα, όμως, συζητήθηκαν και άλλα «ζητήματα που αποτελούν βασικές αιτίες της κρίσης (που) δεν έχουν αντιμετωπιστεί, παρά τα αλλεπάλληλα μνημονιακά μέτρα, με κορυφαία αυτά της φοροδιαφυγής των πλουσίων και του πελατειακού κράτους, τα οποία ο Μ. Ντράγκι αποδέχτηκε πλήρως». Παραπέρα ο Αλέξης Τσίπρας έκανε γνωστή στον Μάριο Ντράγκι τη διαφωνία του για «την τοποθέτηση του Γιάννη Στουρνάρα στην Τράπεζα της Ελλάδας».
Μετά τη συνάντηση ο Αλέξης Τσίπρας προέβη σε δηλώσεις. Ανάμεσα σ’ αυτές τόνισε ότι: «ο μόνος δρόμος για να βγει συντεταγμένα η Ευρώπη από το οικονομικό αδιέξοδο είναι να υπάρξουν γενναίες πολιτικές αποφάσεις στην κατεύθυνση ενός νέου ευρωπαϊκού NewDeal. Μια νέα ευρωπαϊκή συμφωνία, από το συνδυασμό δράσεων της ΕΚΤ και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, υπό την έγκριση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, θα έδινε τη δυνατότητα για ένα ισχυρό αναπτυξιακό πακέτο προσαρμοσμένο αποκλειστικά σε παραγωγικές επενδύσεις»!
Στην ίδια σελίδα η «ΑτΚ» εμφανίζονται, επίσης, αποσπάσματα από την τοποθέτηση του Αλέξη Τσίπρα στην κοινή συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ με τους ευρωβουλευτές, στην οποία παρέχει τις διαβεβαιώσεις ότι «δεν πρόκειται να κάνουμε βήμα πίσω. Αν κάποιοι πιστεύουν, ελπίζουν, υπολογίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πλησιάζοντας την εξουσία θα απομακρυνθεί από τις θέσεις, τις ιδέες, την ιστορία, το ήθος, τον ριζοσπαστισμό, την πολιτική του, τότε πολύ σύντομα θα απογοητευτούν. Δεν πρόκειται ούτε να μας γονατίσουν ούτε να μας παραπλανήσουν, ούτε να μας αποπλανήσουν – και κυρίως να μας φοβίσουν».
Το ερώτημα που προκύπτει είναι: γιατί η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αισθάνεται την ανάγκη να δίνει διαβεβαιώσεις ότι δεν πρόκειται να αλλάξει θέσεις στην πορεία της προς την εξουσία; Δεν κατανοούμε αυτήν ακριβώς την ανάγκη της. Μα δεν την κατηγορεί κανείς για το «πρόκειται». Τουλάχιστον από την πλευρά μας δεν την κατηγορούμε γι’ αυτό.
Την κατηγορούμε για τις ίδιες τις θέσεις της, σαν και αυτές π.χ. που διατύπωσε στη συνάντηση με τον Μάριο Ντράγκι, αλλά και γενικότερα για τις θέσεις της. Τα όσα ριζοσπαστικά στοιχεία διέθετε ο ΣΥΡΙΖΑ στις θέσεις του είναι καιρός τώρα που αποβλήθηκαν.
Και θέλουμε να τη διαβεβαιώσουμε και για κάτι άλλο. Εμείς από την πλευρά μας δεν θα κάνουμε τίποτα για να την παραπλανήσουμε. Δε νιώθουμε μια τέτοια ανάγκη. Και δεν υπάρχει μια τέτοια ανάγκη από τη στιγμή που οι θέσεις της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι απολύτως κατανοητές και «πεντακάθαρες». Ούτε πιστεύουμε ότι το έχει ανάγκη και η αστική τάξη της χώρας μας. Να προσπαθήσει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, να παραπλανήσει την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Η αστική τάξη πάρα πολύ καθαρά τα λέει στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, κατά τις συναντήσεις τους στο ΣΕΒ. Και αυτή ανταποκρίνεται.
Εμείς της αποδίδουμε την κατηγορία ότι η ίδια παραπλανάει τους εργαζόμενους, γιατί γνωρίζει πολύ καλά πως η ίδια η φύση αλλά και οι υπάρχουσες αντιθέσεις μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν οδηγούν σ’ ένα NewDeal προς όφελος των εργαζομένων. Αλλά ακόμη και στην περίπτωση που θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί, για να φέρει την πολυπόθητη ανάπτυξη, θα ωφελήσει την ευρωπαϊκή ολιγαρχία να μονιμοποιήσει, αυτό που επιδιώκει έτσι και αλλιώς, την αφαίρεση των κοινωνικών κατακτήσεων των εργαζομένων, την παγίωση των «μεταρρυθμίσεων», δηλαδή των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.
Επομένως το μόνο NewDeal που μπορεί να υπάρξει είναι η συμφωνία των εταίρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε πιο αντιδραστική κατεύθυνση, ό, τι συμβαίνει, δηλαδή, σήμερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δίκαιη, λοιπόν, η απορία μας, κατά συνέπεια, για τη συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με τον Μάριο Ντράγκι.
Τι ακριβώς επεδίωκε;
• Να του εκθέσει την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας; Σαφώς την ήξερε. Και μάλιστα, απ’ ότι λέγεται, είχε μπροστά του και έναν ογκώδη φάκελο με τις τοποθετήσεις του Αλέξη Τσίπρα σε βάθος χρόνου. Και αυτές τις ήξερε.
• Να αποσπάσει την κατανόηση για τα δεινά των εργαζομένων από έναν εκπρόσωπο της χρηματιστικής ολιγαρχίας; Μα αυτός από τη θέση του είναι ο θεματοφύλακας της αντιδραστικής πολιτικής που εφαρμόζεται σε όλες τις χώρες μέλη. Από κατανόηση του περισσεύει, από φιλεργατική πολιτική του λείπει.
• Να διαμαρτυρηθεί, γιατί η κυβέρνηση διόρισε τον Γιάννη Στουρνάρα διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, χωρίς να πάρει τη σύμφωνη γνώμη του ΣΥΡΙΖΑ; Μα και ο ίδιος ο Μάριο Ντράγκι έκφρασε την ικανοποίησή του για το διορισμό του Γιάννη Στουρνάρα στην Τράπεζα της Ελλάδας, γιατί θεωρείται σταθερή αξία.
Σε τι ωφέλησε, λοιπόν, η συνάντηση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ με τον επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας; Θα το πούμε απλά. Ήταν μια «άσκηση ακριβείας» για το θεσμικό ρόλο που επιδιώκει να παίξει ο ΣΥΡΙΖΑ και στην περίπτωση που θα αναδειχτεί στη διακυβέρνηση της χώρας μας.
Δεν είναι, όμως, μόνο τα παραπάνω. Της αποδίδουμε και μια άλλη κατηγορία. Ότι παρουσιάζει στους εργαζόμενους μια παραπλανητική εικόνα για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όχι μόνο γιατί την αποκαλεί Ευρώπη συμβάλλοντας σε ένα ψευδεπίγραφο όραμα, στο οποίο ήδη οι λαοί του γυρίζουν την πλάτη (απόδειξη η συμμετοχή στις ευρωεκλογές), αλλά, και κυρίως, γιατί καλλιεργεί την ψευδαίσθηση ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να λειτουργήσει δημοκρατικά. Συγκαλύπτει, δηλαδή, με την καλλιέργεια ενός ψεύτικου οράματος, τον αντιδραστικό χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μα το πιο «ισχυρό» επιχείρημα ενάντια στο «δημοκρατικό έλλειμμα» της Ευρωπαϊκής Ένωσης το έχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς από την πλευρά μας ισχυριζόμαστε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση τελεί κάτω από τον έλεγχο των μεγάλων δυνάμεων. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ μιλάει αποκλειστικά για Μερκελισμό, και καταφέρεται ενάντια στο Μερκελισμό εννοώντας ότι η κυριαρχία της Γερμανίας πάνω στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι απόλυτη. Μία και μόνη χώρα «κόβει και ράβει» κατά το πώς βολεύει την αστική τάξη της Γερμανίας.
Υπάρχει δόση αλήθειας σ’ αυτό το επιχείρημα. Το αναγνωρίζουμε. Αν και παρουσιάζει την αντιδραστικότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης με ελλειμματικό τρόπο. Δεν αναφέρεται στο πολιτικό εποικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που είναι η «πολιτική αντίδραση σε όλες της τις γραμμές». Και αυτό αφορά σε όλες τις χώρες. Οι υπόγειες και φανερές συνεννοήσεις της Νέας Δημοκρατίας με τη Χρυσή Αυγή δεν είναι μια απόδειξη του αντιδραστικού χαρακτήρα του πολιτικού εποικοδομήματος στη χώρα μας; Τα γεγονότα στην Ουκρανία δεν δείχνουν κάτι ακριβώς αντίστοιχο στο επίπεδο συνολικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Αλλά ως «επιχείρημα» του ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει τη δημοκρατία που επικρατεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση σαν «ενός ανδρός αρχή», και για να αντιστοιχηθούμε με την εποχή «μιας γυναικός αρχή». Καταργεί, μ’ αυτόν τον τρόπο, ακόμη και το πιο θεμελιακό χαρακτηριστικό της, που είναι η ισοτιμία των μελών – κρατών της. Δεν υφίσταται ως τέτοια.
Όταν, λοιπόν, από τη «μάνα» της η Ευρωπαϊκή Ένωση κατοχυρώνει την ανισοτιμία των μελών – κρατών, και κατ’ επέκταση των εθνών, σε τι ακριβώς ελπίζει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ για τα συμφέροντα των εργαζομένων με το να επιμένει για «συντεταγμένη διέξοδο από τα αδιέξοδα» και στην παραμονή της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Για να αλλάξει η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αλλάξει μάνα. Και σ’ αυτό το θέμα η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πάσχει από τη «μάνα» της. Δεν το θέλει και δεν το μπορεί.
Κλείνουμε αυτή μας την παρέμβαση με τις εντυπώσεις που άφησε ο Αλέξης Τσίπρας στον ίδιο τον Μάριο Ντράγκι και για την σκοπιμότητα της επίσκεψης «στον πύργο των τραπεζιτών»:
• «Σύμφωνα με πληροφορίες, άλλωστε, σε αυτήν την πρώτη συνάντηση που διήρκεσε μια ώρα, η εντύπωση που αφήνει ο κ. Τσίπρας στον Μάριο Ντράγκι και στην ομάδα του είναι ενός ανθρώπου λιγότερο ριζοσπαστικού σε σχέση με αυτά που λέει στο εσωτερικό της χώρας, αλλά ταυτόχρονα πολύ προσεκτικού στις απόψεις που διατυπώνει» (Ελένη Βαρβιτσιώτη, «Καθημερινή της Κυριακής»).
• «Για τον ΣΥΡΙΖΑ η συζήτηση περί εξόδου από το ευρώ έχει λήξει· ακόμη και για την Αριστερή Πλατφόρμα, η οποία μπορεί να μην έχει εγκαταλείψει τις θέσεις της, αποφεύγει όμως να ανακινήσει το θέμα. Με αυτό ως δεδομένο, το ζήτημα για τον Αλ. Τσίπρα είναι η εμπέδωση μιας εντύπωσης με ιδιαίτερη σημασία: κυρίαρχη επιδίωξή του είναι να πείσει ότι είναι θεσμικός συνομιλητής κάθε κέντρου λήψης αποφάσεων στο εσωτερικό και στο εξωτερικό και ότι, σε αυτό το πλαίσιο, οι θέσεις του συνιστούν μεν μια διαμετρικά αντίθετη εκδοχή από τις αντίστοιχες της κυβέρνησης ή του Βερολίνου, αλλά δεν οδηγούν σε εκτροχιασμούς και μετωπικές συγκρούσεις… Καταλυτικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση ήταν η συνάντηση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ με τον κεντρικό τραπεζίτη της Ευρώπης, Μάριο Ντράγκι, την προηγούμενη εβδομάδα» (Άγγελος Κωβαίος, «Το Βήμα της Κυριακής).
Από την πλευρά μας εμείς τι άλλο να προσθέσουμε; Ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ κινείται με βάση το κλασσικό δόγμα του «έξω τα πάμε καλά»; Μάλλον θα κάνουμε λάθος, γιατί θα παρουσιάσουμε «μισή» την εικόνα.
«Η σταδιακή μεταμόρφωση του Αλ. Τσίπρα σε θεσμικό συνομιλητή εκδηλώνεται και στο εσωτερικό της χώρας – σε αυτό το πεδίο, όμως, ήδη φαίνεται ότι μπορεί να διαμορφωθούν συνθήκες για τη δημιουργία νέων ενδοκομματικών τριβών, με αντικείμενο το ποιος συνομιλεί με επιχειρηματικούς κύκλους εξ ονόματος του ΣΥΡΙΖΑ, για ποιον λόγο και με βάση ποιες διαδικασίες. Γεγονός είναι ότι στην Κουμουνδούρου υπάρχουν ήδη πρόσωπα στα οποία έχουν ανατεθεί ρόλοι συνομιλητή με την οικονομική και επιχειρηματική τάξη της χώρας, η οποία ούτως ή άλλως έχει μεταβάλει τη στάση της προς τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως έγινε σαφές και στην πρόσφατη γενική συνέλευση του ΣΕΒ» (Άγγελος Κωβαίος, «Το Βήμα της Κυριακής»).
COMMENTS