Κλεμμένα συνθήματα

O πρώτος γύρος των τοπικών και περιφερειακών εκλογών ολοκληρώθηκε και πλέον το ενδιαφέρον εστιάζεται στην κάλπη των ευρωεκλογών. Η «Νέα Σπορά» θα εκτιμήσει συνολικά τα εκλογικά αποτελέσματα και θα καταθέσει τα πολιτικά συμπεράσματα, που, κατά τη γνώμη της, βγαίνουν γι’ αυτή την κρίσιμη πολιτική συγκυρία.

Το σημερινό μας άρθρο έχει το σκοπό να θίξει ένα ουσιώδες θέμα για το οποίο έγινε αρκετή συζήτηση. ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ κατήλθαν σ’ αυτή την κρίσιμη, από κάθε άποψη, εκλογική μάχη με το ίδιο προεκλογικό σύνθημα: «Νέα Ελλάδα». Το γεγονός αυτό μάλιστα προκάλεσε και αντιπαραθέσεις μεταξύ του πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης για την πατρότητα του συνθήματος και το περιεχόμενό του.

Για να είμαστε και πιο ακριβείς, δεν πρόκειται για την πατρότητα του συνθήματος αλλά μόνο για την «πρωτιά» καταχώρησης στις κομματικές εκδηλώσεις και δραστηριότητες των δύο αυτών κομμάτων.

Απ’ την άλλη πλευρά, κεντρικό σύνθημα με το οποίο πολιτεύεται η νεοναζιστική Χρυσή Αυγή, όχι μόνο τώρα αλλά σε όλη τη διαδρομή της, είναι το: «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες». Η Χρυσή Αυγή επιχειρεί να νομιμοποιήσει γενικότερα την πολιτική της παρουσία και ειδικότερα την εγκληματική και δολοφονική της δράση, πρώτα και κύρια κατά των μεταναστών, κατά των αλλοδαπών εργατών που εργάζονται νόμιμα στη χώρα μας, «πατώντας» πάνω σ’ αυτό το σύνθημα.

Ωστόσο για διαφορετικούς λόγους και με διαφορετικό περιεχόμενο το συγκεκριμένο σύνθημα χρησιμοποιείται και από άλλες δυνάμεις ή στελέχη άλλων πολιτικών χώρων, ακόμα και απ’ τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει χρησιμοποιηθεί σε δημόσιες τοποθετήσεις του.

Το γεγονός ότι Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ ερίζουν και χρησιμοποιούν το ίδιο σύνθημα, ότι η Χρυσή Αυγή χρησιμοποιεί ένα σύνθημα, που δεν της ανήκει, μας δίνει την ευκαιρία να κάνουμε ορισμένα σχόλια με ευρύτερη πολιτική και ιστορική σημασία.

Ο λόγος που μας υποχρεώνει να το κάνουμε είναι ότι τα συνθήματα για μια «Νέα Ελλάδα» και το «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», που χρησιμοποιούν τα παραπάνω κόμματα είναι κραυγαλέα κλεμμένα συνθήματα. Έλκουν την καταγωγή τους στην πρόσφατη σχετικά ιστορία της χώρας μας, στο ΚΚΕ και τη δράση του ενάντια στην τριπλή φασιστική κατοχή της Ελλάδας την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου πολέμου.

Οι ιστορικές ρίζες των συνθημάτων αυτών βρίσκονται στην ΕΑΜική εποποιία κατά του ξένου κατακτητή, που κορμός και βασικός αιμοδότης στάθηκε το ΚΚΕ. Τα συγκεκριμένα συνθήματα συνδέονται ανεξίτηλα με μια απ’ τις πιο ένδοξες στιγμές της ιστορικής διαδρομής του ΚΚΕ και της ταξικής πάλης στη χώρας μας.

Και πιο συγκεκριμένα:

• Το σύνθημα για μια «Νέα Ελλάδα» έχει αποτυπωθεί σε αντάρτικα τραγούδια της περιόδου της ΕΑΜικής εθνικής αντίστασης. «Εμπρός να τσακίσουμε τυρράνους, φασίστες, της Νέας Ελλάδας να γίνουμε χτίστες. Ντροπή για τον νέο στη μάχη αν δε ριχτεί για τη λαοκρατία, την τίμια ζωή» αναφέρεται πολύ χαρακτηριστικά στο τραγούδι «Παιδιά σηκωθείτε». Ενώ υπάρχει και άλλο τραγούδι της ΕΑΜικής εθνικής αντίστασης με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Της Νέας Ελλάδας παιδιά σηκωθείτε».

• Αντίστοιχα και το σύνθημα «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» διατυπώθηκε κατά την περίοδο της αντίστασης στην ωμή πολεμική επέμβαση του Αγγλικού ιμπεριαλισμού το Δεκέμβρη του 1944, όπου ο Ελληνικός λαός με πρωτοπόρα δύναμη το ΚΚΕ, έδωσε μια ακόμα μάχη κατά του ιμπεριαλισμού, ως συνέχεια της πάλης ενάντια στην ξενική κατοχή του γερμανικού ιμπεριαλισμού (http://www.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=3627881).

Βέβαια στη συνέχεια, και πολύ αργότερα, την περίοδο της μεταπολίτευσης, το σύνθημα αυτό το χρησιμοποίησε και το ΠΑΣΟΚ. Δεν πρόκειται για δικό του σύνθημα, όπως, ίσως, λανθασμένα έχει σχηματιστεί αυτή η εντύπωση με το πέρασμα των χρόνων. Άλλωστε το ΠΑΣΟΚ ανέπτυξε μια «ειδικότητα» στο να κλέβει συνθήματα από το ΚΚΕ, ακόμα και σε ζητήματα καθημερινής πολιτικής. Αλλά και το σύνθημα «Εμπρός για μια Νέα Ελλάδα», κλεμμένο κι αυτό από το ΚΚΕ, ο Ανδρέας Παπανδρέου το είχε χρησιμοποιήσει κατά κόρο στους λόγους του.

Θα μας επιτραπεί και μια άλλη μια μικρή παρένθεση για να σημειώσουμε ότι η ιστορία των κλεμμένων συνθημάτων του ΚΚΕ δεν εξαντλείται μόνο σ’ αυτά τα δύο συνθήματα. Θα περιοριστούμε να θυμίσουμε μόνο ένα παράδειγμα ακόμα. Το όνομα της Νέας Δημοκρατίας, του κόμματος που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το 1974 πήρε το όνομά του απ’ τη «Νέα Δημοκρατία», που προέβλεπε το πρόγραμμα του ΚΚΕ στο 9^ο συνέδριό του. Κραυγαλέα κλεψιά από τον «Εθνάρχη»! Και εδώ κλείνει η παρένθεση που ανοίξαμε για να επανέλθουμε στα δύο βασικά συνθήματα, που στάθηκαν η αφορμή για να γραφτεί αυτό το κείμενο.

Το πρώτο στοιχείο που θα επισημαίναμε απ’ το γεγονός ότι αστικά, μικροαστικά κόμματα ακόμα και αντιδραστικές, απροκάλυπτα αντικομμουνιστικές, ναζιστικές πολιτικές δυνάμεις, αναγκάζονται να χρησιμοποιούν συνθήματα, που σε άλλες εποχές έριξε το ΚΚΕ για την κινητοποίηση των λαϊκών μαζών και την υπεράσπιση των λαϊκών δημοκρατικών δικαιωμάτων αποτελούν ιστορική δικαίωση για το Κόμμα μας και τους αιματοβαμμένους αγώνες του. Μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι κανένας αγώνας δεν ήταν μάταιος ή αλλιώς διατυπωμένο στο τραγούδι του Μάνου Λοΐζου «τίποτα δεν πάει χαμένο».

Θα προσθέταμε δε, ότι ακόμα και αστοί πολιτικοί όπως ο Γιάννης Στουρνάρας ακόμη και ο σημερινός πρωθυπουργός, σε ομιλίες τους στη βουλή, δεν είναι λίγες οι φορές που έχουν επικαλεστεί τσιτάτα αλλά και το όνομα του Λένιν, και αυτό δεν είναι ένα ήσσονος σημασίας πολιτικό γεγονός. Φυσικά αξιοποιούν γραφτά του Λένιν για τους δικούς τους λόγους και σκοπούς, όπως άλλωστε γίνεται και με τα συνθήματα.

Η στάση αυτή των δεδηλωμένων αντιπάλων του ΚΚΕ και του εργατικού-λαϊκού κινήματος μας δείχνει ότι όλοι οι αγώνες καταγράφονται στην κοινωνική συνείδηση και τη σημαδεύουν ανεξίτηλα. Δεν θα διστάζαμε να πούμε ότι αυτή η στάση των αστικών και μικροαστικών κομμάτων, σε διεθνές επίπεδο και σε σχέση με το σοσιαλισμό, αποτελεί μια ακόμα απόδειξη της αξεπέραστης προσφοράς του Σοσιαλισμού και της Σοβιετικής Ένωσης στην ανθρωπότητα, την οποία δεν μπορούν να προσπεράσουν οι αντίπαλες πολιτικές δυνάμεις του ΚΚΕ. Το γεγονός αυτό το διαπιστώσαμε με τον πιο συγκινητικό τρόπο στις πρόσφατες εξελίξεις στην Ουκρανία!

Από την άλλη μεριά αυτή η ιστορική καταγραφή και κοινωνική αποτύπωση προσδίδει ακόμη και σήμερα ένα πρόσθετο κύρος στο ΚΚΕ, συνέχεια του ιστορικού κύρους που έχει κατακτήσει το ΚΚΕ με τους αγώνες του.

Το δεύτερο στοιχείο στο οποίο οφείλουμε να σταθούμε είναι το ότι, γενικά τα συνθήματα αποτυπώνουν συγκεκριμένες συνθήκες μέσα στις οποίες διατυπώνονται και συμπυκνώνουν βασικά πολιτικά καθήκοντα για το εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα. Η «τυφλή» επαναφορά τους απ’ τις αστικές και μικροαστικές πολιτικές δυνάμεις δεν είναι μια και τόσο αθώα πράξη. Αποσκοπεί στην αποτύπωση και συγκάλυψη με στρεβλό και παραπλανητικό τρόπο των πολιτικών και οικονομικών επιδιώξεων αυτών των κομμάτων, που θέλουν να προωθήσουν  στη σύγχρονη πραγματικότητα.

Πρόκειται για μια πάγια προσπάθεια απ’ την πλευρά των πολιτικών δυνάμεων που υπηρετούν το σύστημα να αντλήσουν «δικαίωση» απ’ την ιστορική μνήμη και να την προσαρμόσουν στις δικές τους επιδιώξεις. Απ’ τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα στις μέρες μας είναι η στάση της σημερινής Ρωσικής ηγεσίας και του Βλ. Πούτιν σε σχέση με το σοβιετικό παρελθόν της Ρωσίας, στην αντιπαράθεσή του με τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ και της Γερμανίας, στη διαπάλη του ρώσικου ιμπεριαλισμού με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ για το μέλλον της Ουκρανίας.

Το σύνθημα «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» ήταν σύνθημα του ΕΑΜικού κινήματος κατά της ωμής ιμπεριαλιστικής επέμβασης της Μεγάλης Βρετανίας το Δεκέμβρη του ’44. Ήταν σύνθημα που πρόβαλε και αναδείκνυε το ρόλο της εργατικής τάξης και της αγροτιάς στην υπεράσπιση του ελληνικού έθνους, του έθνους της εργατικής τάξης και της αγροτιάς για την υπεράσπιση της πατρίδας μας απ’ τις επιβουλές της ισχυρότερης τότε ιμπεριαλιστικής δύναμης στον κόσμο.

Ήταν σύνθημα, δηλαδή, που αναδείκνυε ταυτόχρονα και τον προδοτικό, για τα συμφέροντα του έθνους, ρόλο της ελληνικής αστικής τάξης, καθώς τόσο το τμήμα εκείνο των δοσίλογων, που συνεργάστηκε με τους ναζί, όσο και το τμήμα της αστικής τάξης, το υποτελές στην Βρετανική αυτοκρατορία, που ήταν απόν απ’ την εθνική αντίσταση, βρέθηκαν από κοινού στο πλευρό των στρατευμάτων του βρετανικού ιμπεριαλισμού.

Αυτές οι δυνάμεις προχώρησαν σε ανήκουστες βιαιότητες σε βάρος του ελληνικού λαού, σε βάρος της εργατικής τάξης και της αγροτιάς, σε βάρος της πολιτικής τους πρωτοπορίας, του ΚΚΕ, για να διασώσουν το αστικό καθεστώς και να αποτρέψουν τις εξελίξεις προς μια Ελλάδα της λαϊκής δημοκρατίας και του σοσιαλισμού, για μια Ελλάδα της κοινωνικής προκοπής και της «λευτεριάς χωρίς σύνορα», μιας Ελλάδας απαλλαγμένης από κάθε «ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση και καταπίεση» και από κάθε εκμετάλλευση, που οραματίστηκαν οι αγωνιστές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ.

Στις μέρες μας η χρήση του παραπάνω συνθήματος, σε κάποιες περιπτώσεις, απ’ τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ έχει ως βάση την ένταση της εξάρτησης της χώρας μας στο πλαίσιο της οικονομικής κρίσης και της χρεοκοπίας. Ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί να το εντάξει στη γραμμή και τη ρητορική του κατά της γερμανικής ηγεμονίας στην ΕΕ, κατά της μετατροπής της Ελλάδας σε «οικόπεδο της Μέρκελ» και «πειραματόζωο» των σκληρών νεοφιλελεύθερων πολιτικών της λιτότητας και του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας.

Την ίδια ώρα, το υπονομεύει αυτό το σύνθημα, καθώς δεν αμφισβητεί αυτή καθ’ αυτή την εξάρτηση της Ελλάδας απ’ τη στιγμή που όριο της στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ είναι η παραμονή της χώρας στην ΕΕ και το ευρώ. Ενώ, τελευταία ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αναλάβει απροκάλυπτα και ρόλο πολιτικού πλυντηρίου της ΕΕ και του «ευρωπαϊκού οράματος».

Στην πραγματικότητα ο ΣΥΡΙΖΑ σ’ αυτή την περίπτωση επιδιώκει να λεηλατήσει όπως και το ΠΑΣΟΚ μετά τη μεταπολίτευση την ιστορική μνήμη και τις παρακαταθήκες της στη λαϊκή και κοινωνική συνείδηση για να υπηρετήσει μια αστική στρατηγική.

Με την έννοια αυτή η χρήση του συνθήματος «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» απ’ το ΣΥΡΙΖΑ είναι παραπλανητική και υποκριτική καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποδέχεται μόνο την παραμονή της χώρας μας στην ΕΕ αλλά και στο ΝΑΤΟ, σύμφωνα με τις τελευταίες τοποθετήσεις του Αλέξη Τσίπρα.

Ξεχωριστή είναι η περίπτωση της Χρυσής Αυγής που αξιοποιεί και αυτή πλευρές της έντασης της εξάρτησης και μιλάει δημαγωγικά για την υπεράσπιση της «λαϊκής κυριαρχίας» και της «εθνικής ανεξαρτησίας» της Ελλάδας. Η νεοναζιστική και εγκληματική Χρυσή Αυγή χρησιμοποιεί το σύνθημα αυτό στο πλαίσιο ενός επικίνδυνου εθνικιστικού λαϊκισμού για να επιβάλλει την «πειθαρχία του βούρδουλα», πρώτα και κύρια στην εργατική τάξη και τα μικροαστικά στρώματα για λογαριασμό της άρχουσας τάξης της χώρας μας. Του κεφαλαίου γενικά και των πιο επιθετικών κύκλων του κεφαλαίου ειδικότερα.

Η Χρυσή Αυγή δεν πρωτοτυπεί. Ο φασισμός και ο ναζισμός ως όργανο των πιο ακραίων και αντιδραστικών δυνάμεων του χρηματιστικού κεφαλαίου ακολούθησε απ’ την πρώτη στιγμή της ύπαρξής του την ίδια στάση. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η καπηλεία των επαχθών όρων, για την ηττημένη Γερμανία στον Α’ παγκόσμιο πόλεμο, της Συνθήκης των Βερσαλλιών. Η συνέχεια και που οδήγησε αυτή την ανθρωπότητα είναι γνωστή. Ειδικά για τη χώρα μας απέναντι σ’ αυτή τη λαίλαπα προβλήθηκαν απ’ το ΕΑΜ τα συνθήματα της «Νέας Ελλάδας» και το «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες».

Η ταυτόχρονη χρήση του οράματος μιας «Νέας Ελλάδας» τόσο απ’ τη ΝΔ όσο και απ’ το ΣΥΡΙΖΑ αποτυπώνει την ανάγκη της αστικής τάξης να αναζητήσει μια κολυμβήθρα του Σιλωάμ για να διασώσει τη στρατηγική της, που είναι η παραμονή της Ελλάδας στην ΕΕ και το ευρώ, στο ΝΑΤΟ. Και αυτό, γιατί αυτή η στρατηγική είναι που έχει οδηγήσει στη μεγαλύτερη οικονομική και κοινωνική καταστροφή τη χώρα μας μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο.

Η αστική τάξη και η κυβέρνηση «ποιεί την ανάγκη φιλοτιμία» και μιλάει για τις σκληρές και δυσβάσταχτες θυσίες του ελληνικού λαού. Μάλιστα στο όνομα της υπεράσπισης αυτών των θυσιών προσπαθεί να τεκμηριώσει το επιχείρημά της για μια «Νέα Ελλάδα». Πρόκειται για μια καθαρή δημαγωγία, γιατί με το σύνθημα «Νέα Ελλάδα» η αστική τάξη της χώρας επιχειρεί να ξεπλυθεί για την χρεοκοπία και την κρίση και ταυτόχρονα για να συγκαλύψει ότι οι υποσχέσεις της για την «Νέα Ελλάδα», που προβάλλει, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η συνέχιση αυτής της ίδιας πολιτικής, που εφαρμόζεται μέχρι σήμερα και που βυθίζει στην κρίση και την απόγνωση τους εργαζόμενους και τα μικροαστικά στρώματα. Η «Νέα Ελλάδα» του Σαμαρά είναι η συνέχιση της καταστροφής.

Στην ίδια, γενικά, κατεύθυνση, και με τους δικούς του όρους, συμφωνεί και ο ΣΥΡΙΖΑ. Δίνει και αυτός μια παραπλανητική διάσταση στο εγχείρημα της αστικής τάξης. Εμφανίζεται ως ο εγγυητής της «Νέας Ελλάδας» σε αντιπαράθεση με τον πρωθυπουργό και επιχειρεί να συγκαλύψει ότι υιοθετεί το στρατηγικό πλαίσιο της αστικής τάξης εντός του οποίου κινείται η ΝΔ και ο Αντώνης Σαμαράς και η χώρα βιώνει μια οικονομική καταστροφή με ανυπολόγιστες κοινωνικές επιπτώσεις.

Δεν εξισώνουμε πολιτικά τη ΝΔ με το ΣΥΡΙΖΑ. Δεν αγνοούμε τις διαφορές τους. Μιλάμε για τις στρατηγικές τους συμπτώσεις, που μοιραία απαλύνουν τις διαφορές τους. Το παράδειγμα με το ιστορικό ΠΑΣΟΚ, και όχι μόνο, είναι κλασσικό. Ξεκίνησε ως ανατρεπτικό κόμμα, επαγγέλθηκε το σοσιαλισμό για να καταλήξει να γίνει ένα αστικό κόμμα, που υπηρετεί, μαζί με τη ΝΔ, τη χειρότερη πολιτική, που γνώρισε ο τόπος στη νεώτερη ιστορία του.

Το ερώτημα που τίθεται αφορά στο ποιο θα μπορούσε να είναι το σύγχρονο περιεχόμενο των συνθημάτων «Νέα Ελλάδα» και «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», με βάση το οποίο δεν θα δινόταν η δυνατότητα στην αστική τάξη, τα αστικά και τα μικροαστικά κόμματα, που αποδέχονται τη στρατηγική της, να καπηλεύονται την ιστορική μνήμη ή και να ασελγούν πάνω σ’ αυτή, όπως με την περίπτωση της ακροδεξιάς και της ναζιστικής Χρυσής Αυγής.

Για να αποκτήσουν τα συνθήματα αυτά το πραγματικά σύγχρονο περιεχόμενό τους, κατά τη γνώμη μας και πρώτα απ’ όλα, θα σήμαινε μια Ελλάδα αποδεσμευμένη απ’ την ΕΕ. Η αποδέσμευση από την ΕΕ συμπυκνώνει στις σύγχρονες συνθήκες την πάλη της εργατικής τάξης και των πιο καταπιεσμένων μικροαστικών στρωμάτων, της εργαζόμενης διανόησης, της νεολαίας και των γυναικών ενάντια στη σύγχρονη μορφή της εξάρτησης, οικονομικής, πολιτικής, στρατιωτικής και διπλωματικής, ενάντια στον ιμπεριαλισμό των μεγάλων δυνάμεων της ΕΕ, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και του ΔΝΤ.

 Η αποδέσμευση είναι ο κρίκος που διασταυρώνονται όλα τα σύγχρονα προβλήματα των εργαζομένων και των μικροαστικών στρωμάτων, που συναντώνται οι κοινωνικές δυνάμεις, που έχουν κάθε συμφέρον να αντιμετωπίσουν και να ανατρέψουν την πολιτική που εφαρμόζεται, η προϋπόθεση για να ανοίξει ο δρόμος για το σοσιαλισμό.

 Μια «Νέα Ελλάδα» στις σύγχρονες συνθήκες θα σήμαινε ότι την εξουσία θα την αναλάμβαναν η εργατική τάξη σε συμμαχία με τα  κατώτερα μικροαστικά στρώματα για να βγάλουν τη χώρα απ’ την οικονομική κρίση και τη χρεοκοπία, για να κατοχυρώσουν στην πράξη την εθνική ανεξαρτησία και τη λαϊκή κυριαρχία. Αυτή θα ήταν μια Ελλάδα που δεν θα φοβόταν να βαδίσει προς το σοσιαλισμό.

Η αστική τάξη και τα κόμματά της χρεοκόπησαν την Ελλάδα, την οδήγησαν στη χειρότερη οικονομική κρίση, που πέρασε ποτέ η χώρα. Οι εργαζόμενοι μάτωσαν, έχασαν τις κοινωνικές τους κατακτήσεις, απώλεσαν δημοκρατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα. Η αστική τάξη και τα κόμματά της ανέχτηκαν, αξιοποίησαν, χρησιμοποίησαν και με την πολιτική που εφαρμόζουν ενίσχυσαν τη Χρυσή Αυγή, μια εγκληματική και ναζιστική οργάνωση, για να την έχουν στο ρόλο του μπαμπούλα ενάντια στους εργαζόμενους. Δεν «δικαιούνται» να βρίσκονται στην εξουσία.

Κάθε πραγματικό βήμα προς τα μπροστά, κάθε πρόοδος για λογαριασμό των εργαζομένων και των μικροαστικών στρωμάτων θα προκύψει αναγκαστικά με την αλλαγή των κοινωνικών τάξεων στην εξουσία. Η εργατική τάξη και τα μικροαστικά στρώματα της πόλης και του χωριού, τα πιο καταπιεσμένα και κοντινά στην εργατική τάξη, η εργαζόμενη διανόηση και η νεολαία είναι οι δυνάμεις που πρέπει να έλθουν στην εξουσία με τις αντίστοιχες πολιτικές δυνάμεις.

Και αυτό σήμερα είναι το καθήκον και το χρέος του ΚΚΕ, απέναντι στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον αυτού του τόπου, απέναντι στο δικό του παρελθόν, παρόν και μέλλον. Είναι να εκφράσει αυτό το μέτωπο των κοινωνικών δυνάμεων, αυτή την κοινωνική συμμαχία, να προωθήσει τις όποιες πολιτικές συμμαχίες προκύψουν και οικοδομηθούν πάνω στις αντίστοιχες κοινωνικές συμμαχίες.

Άμεσο καθήκον και χρέος, το οποίο η ηγεσία του Κόμματος με τη στάση της, εξ αιτίας της τακτικής που ακολουθεί και της στάσης της στο εργατικό κίνημα,  των επεξεργασιών της, δεν το υπηρετεί σωστά και επιτρέπει την καπηλεία απ’ τις αντίπαλες πολιτικές δυνάμεις των βαμμένων συνθημάτων του με το αίμα του λαού μας και των καλύτερων παιδιών του.

Είναι καθήκον και χρέος του Κόμματος και για έναν επιπλέον λόγο. Τα αποτελέσματα των πρόσφατων αυτοδιοικητικών εκλογών, δικαιώνουν την άποψη της «Νέας Σποράς» ότι το Κόμμα μπορεί να ανακάμψει. Υπάρχουν οι δυνατότητες. Ταυτόχρονα, όμως, δεν έχει εξασφαλιστεί τίποτα. Γι’ αυτό και είναι χωρίς αξία οι όποιες θριαμβολογίες της ηγεσίας, που βλέπει τα εκλογικά αποτελέσματα ως αριθμούς και όχι ως πολιτική, το τι αντιπροσωπεύουν αυτοί οι αριθμοί σε σχέση με τις πολιτικές εξελίξεις.

Το ΚΚΕ είναι η μόνη πολιτική δύναμη προς την οποία ακόμη μπορούν να ελπίζουν οι εργαζόμενοι. Αλλά, ταυτόχρονα, είναι και η δύναμη που δεν έχει εξασφαλίσει την εμπιστοσύνη τους. Διαθέτει την ιστορική «πατέντα» των συνθημάτων που αναφέραμε. Είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να τους δώσει το σύγχρονο περιεχόμενό τους. Σ’ αυτό το καθήκον πρέπει να ανταποκριθεί με συγκεκριμένη πρόταση διεξόδου από την κρίση και τη χρεοκοπία.