Συμβολή για ένα αγροτικό πρόγραμμα

Η συζήτηση που άνοιξε για το γάλα, με την ευκαιρία της ψήφισης (σχεδόν όλων) των 329 οδηγιών του ΟΟΣΑ, άνοιξε, ταυτόχρονα, και τη συζήτηση γύρω από το μεγάλο πρόβλημα της αγροτικής οικονομίας της χώρας μας. Υποστηρίχτηκε από την πλευρά της κυβέρνησης – και κυρίως από τον υπουργό ανάπτυξης Κωστή Χατζηδάκη, ότι η ψήφιση των ρυθμίσεων για το γάλα αποσκοπεί στο να εξασφαλιστεί για τον Ελληνικό λαό φτηνό γάλα αλλά και για να μπει η κτηνοτροφία και γενικότερα η γεωργική παραγωγή σε τροχιά ανάπτυξης και να καταστεί ανταγωνιστική. Βασικό κριτήριο αυτής της πολιτικής, που προωθεί η κυβέρνηση, είναι η δημιουργία μεγάλων καταπιταλιστικών γεωργικών μονάδων. 

Φυσικά στη συζήτηση αυτή δεν ακούστηκε ούτε μια λέξη για την κατάσταση που βρισκόταν συνολικά ο αγροτικός τομέας της χώρας μας πριν την ένταξη της χώρας μας στην ΕΟΚ και αργότερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και που βρίσκεται σήμερα, που τη χώρα μας τη χαρακτηρίζει η διατροφική εξάρτηση και το αρνητικό αγροτικό ισοζύγιο. Δεν ακούστηκε ούτε μια λέξη για την περίφημη Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) και τις συνέπειες που είχε στην αγροτική μας οικονομία, για τις αλλαγές που έφερε. Θυμίζουμε ότι την ΚΑΠ την υποστήριξαν όλα τα άλλα κόμματα εκτός από το ΚΚΕ, που έγκαιρα είχε προβλέψει τις συνέπειες για την αγροτική μας παραγωγή.

Βασικοί στόχοι της ΚΑΠ ήταν και παραμένουν η αποδιάρθρωση  της αγροτικής παραγωγής και η συγκέντρωσή της σε λιγότερα χέρια, πράγμα που σημαίνει ότι η αγροτική μας οικονομία υπακούει σε μια διάρθρωση, σε έναν καταμερισμό εργασίας, που εκπορεύεται από τις Βρυξέλλες και εξυπηρετεί τα ξένα μονοπώλια και, ταυτόχρονα, καταστρέφει βασικούς τομείς της γεωργικής μας παραγωγής.

Η διαπίστωση αυτή επιβεβαιώνεται από την εξέλιξη της παραγωγής βασικών αγροτικών προϊόντων, όπως της ζάχαρης, που οδηγήθηκε σε σημαντική πτώση, σχεδόν πάνω από 50%, και από εξαγωγική μεταβληθήκαμε σε εισαγωγική χώρα, όπως της συνολικής παραγωγής κρέατος, που από 508 χιλ. τόνους το 1981 μειώθηκε στους 438 χιλ. τόνους το 2009, του σιταριού (σκληρό, μαλακό), που από 2.932 χιλ. τόνους το 1981 μειώθηκε στους 2.140 χιλ. τόνους το 2009, του καπνού, που από 131 χιλ. τόνους το 1981 μειώθηκε στους 27 χιλ. τόνους το 2009 κ.α.

Επιβεβαιώνεται και από τις πρόσφατες ρυθμίσεις, που έγιναν στο αγελαδινό γάλα, όπου με επιστημονικές αλχημείες άνοιξαν το δρόμο για αθρόες εισαγωγές από χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης  με αποτέλεσμα να δρομολογήσει τη περαιτέρω συρρίκνωση της εγχώριας παραγωγής, η οποία, ας σημειωθεί, από 742,4 χιλ. τόνους το έτος 2005-2006 έφθασε στους 627,4 χιλ. τόνους το έτος 2012-2013.

Ο στόχος της συγκέντρωσης επιβεβαιώνεται από το γεγονός της μείωσης των αγροτικών εκμεταλλεύσεων, που ήταν πολύ μεγαλύτερη από τη μείωση της αγροτικής παραγωγής. Στην περίοδο 1981-2009 οι αγροτικές εκμεταλλεύσεις μειώθηκαν κατά 27,7% από 998.876 σε 723.007 και η παραγωγή των εκμεταλλεύσεων, που ξεκληρίστηκαν, πέρασε κυρίως στις μεγαλύτερες εκμεταλλεύσεις.

Η συγκέντρωση της παραγωγής είναι πολύ μεγαλύτερη στη ζωική παραγωγή σε σχέση με τη φυτική παραγωγή, επειδή στη φυτική παραγωγή υπάρχει ο περιοριστικός παράγοντας της γεωργικής γης, η οποία για πολλούς λόγους είναι δύσκολη στη συγκέντρωσή της.

Τα βασικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η αγροτική οικονομία της χώρας μας και  αποτελούν περιοριστικούς παραμέτρους για τη διαμόρφωση ενός αγροτικού προγράμματος εξόδου από την κρίση που μαστίζει την αγροτική μας οικονομία είναι:

• Ο μικρός και πολυτεμαχισμένος κλήρος και ο μεγάλος αριθμός αγροτικών εκμεταλλεύσεων, που οι ιδιοκτήτες τους ετεροαπασχολούνται,  ασκώντας, παράλληλα, κάποια γεωργική δραστηριότητα.

• Η στρεβλή διάρθρωση της αγροτικής παραγωγής, όπου η φυτική παραγωγή κυριαρχεί της ζωικής με αναλογία 2:1.

• Η έλλειψη καθετοποίησης στο εσωτερικό της αγροτικής παραγωγής με αποτέλεσμα οι μεικτές αγροτικές εκμεταλλεύσεις που συνδυάζουν τη φυτική με τη ζωική παραγωγή να είναι πολύ λίγες, 125.000 σε σύνολο 723.007 (ποσοστό 17,3%).

• Η χρεοκοπία και η περιθωριοποίηση των αγροτικών συνεταιρισμών και η ισχυροποίηση του ιδιωτικού κεφαλαίου, που μονοπωλεί τη μεταποίηση και εμπορία της  αγροτικής παραγωγής σε βάρος των μικρομεσαίων αγροτών και των καταναλωτών.

• Η χρεοκοπία πολλών αγροτικών εκμεταλλεύσεων, που οι ιδιοκτήτες τους ασκούν κατά κύριο επάγγελμα την αγροτική δραστηριότητα.

• Τα τεράστια ελλείμματα του αγροτικού εμπορικού ισοζυγίου και η διατροφική εξάρτηση του λαού μας.

• Η αποδιάρθρωση της αγροτικής έρευνας και η πολύπλευρη εξάρτηση της αγροτικής οικονομίας από ξένες πολυεθνικές.

Με βάση αυτά τα δεδομένα, που όλα τα κόμματα της ευρωλαγνείας αρνούνται να τα αντιμετωπίσουν προς όφελος της αγροτικής μας οικονομίας, γιατί αρνούνται να εγκαταλείψουν τον καταστροφικό ευρωμονόδρομο, που οδηγεί στην αντίστοιχη καταστροφή των μικρομεσαίων αγροτών και της ίδιας της αγροτικής μας οικονομίας, η «Νέα Σπορά» , καταθέτει μια σειρά από προτάσεις, που μπορούν να συμβάλουν στη διατύπωση ενός σύγχρονου αγροτικού προγράμματος του Κόμματος, του ΚΚΕ.

Πιστεύουμε ότι, ιδιαίτερα μετά τις τελευταίες κινητοποιήσεις των μικρομεσαίων αγροτών και τη νομοθέτηση των μέτρων, που πήρε η κυβέρνηση για το γάλα και που φανερά ευνοούν τις εισαγωγές γάλακτος από τα μονοπώλια γάλακτος – και που όχι μόνο δε θα αντιστρέψουν το αρνητικό αγροτικό ισοζύγιο, αλλά θα το επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο, είναι ανάγκη το Κόμμα μας να απαντήσει με το να διαμορφώσει ένα πρόγραμμα ανάπτυξης της αγροτικής οικονομίας.

Το πρόγραμμα αυτό εννοείται ότι θα αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου προγράμματος ανασυγκρότησης της Ελληνικής οικονομίας, που θα αναλάβει να το υλοποιήσει μια κυβέρνηση, που θα στηρίζεται στην εργατική τάξη και τα μικροαστικά στρώματα της πόλης και του χωριού, μια κυβέρνηση που θα στηρίζεται στην άμεση κινητοποίηση των λαϊκών μαζών, θα έχει απομακρύνει την αστική τάξη από την εξουσία και θα αντιμετωπίζει κάθε προσπάθεια παλινόρθωσης της αστικής εξουσίας. Πρώτη προϋπόθεση για την πραγματοποίηση αυτού του προγράμματος είναι η αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Οι βασικοί άξονες, κατά τη γνώμη μας, αυτού του αγροτικού προγράμματος είναι:

• Η αξιοποίηση όλων των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας.

• Η κάλυψη των διατροφικών αναγκών του λαού μας με ασφαλή τρόφιμα.

• Η εξασφάλιση πρώτης ύλης στη μεταποιητική βιομηχανία

• Η προστασία της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος

• Η αναβάθμιση των κοινωνικών συνθηκών των κατοίκων της υπαίθρου

Παίρνοντας υπόψη αυτά τα κριτήρια η ανάπτυξη όλων των κλάδων της κτηνοτροφίας αποκτά πρώτη προτεραιότητα  με στόχο την αυτάρκεια του λαού μας σε ζωοκομικά προϊόντα με χρονοδιάγραμμα η διάρκεια του οποίου θα εξαρτάται από τις αντικειμενικές συνθήκες του κάθε επί μέρους κλάδου. Βραχυπρόθεμο, για τα λευκά κρέατα και μεσοπρόθεσμο, για τα κόκκινα κρέατα και το αγελαδινό γάλα. Πρέπει να πάρουμε υπόψη ότι η χώρα μας είχε κατορθώσει να έχει σχεδόν απόλυτη κάλυψη των αναγκών της (και με το παραπάνω) σε τομείς όπως το κοτόπουλο, το ψάρι, σε αιγοπρόβειο κρέας και είχε πολύ ικανοποιητική παραγωγή σε χοιρινό κρέας. Σημείωνε μια υστέρηση σε σχέση με το βόειο κρέας.

Η ανάπτυξη της κτηνοτροφίας μπορεί και πρέπει να στηριχθεί σε εγχώριες ζωοτροφές. Όμως για να γίνει αυτό θα πρέπει να προωθηθεί μια εκτεταμένη αναδιάρθρωση της φυτικής παραγωγής με αύξηση των κτηνοτροφικών φυτών  και ιδιαίτερα των πρωτεϊνούχων (ψυχανθή). Η αναδιάρθρωση αυτή εκτός των άλλων θα συμβάλλει σημαντικά στην αναβάθμιση του περιβάλλοντος επειδή θα μειωθεί αισθητά η χρησιμοποίηση αζωτούχων λιπασμάτων.

Παράλληλα με την ανάπτυξη της κτηνοτροφίας μπορούν και πρέπει να αναπτυχθούν κλάδοι και καλλιέργειες στις οποίες η χώρα μας έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα, όπως είναι οι παραδοσιακές της καλλιέργειες (σιτηρά, βαμβάκι, καπνός, ζαχαρότευτλα κλπ.), το φυτικό πολλαπλασιαστικό υλικό, τα οπωροκηπευτικά , οι θερμοκηπιακές καλλιέργειες, ορισμένα βιομηχανικά φυτά κ.α.

Καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής θα παίξει η αύξηση των κρατικών – δημόσιων και συνεταιριστικών επενδύσεων  τόσο στον τομέα της πρωτογενούς παραγωγής όσο και στο τομέα της συσκευασίας, μεταποίησης και τυποποίησης της αγροτικής παραγωγής.

Σε ένα αγροτικό πρόγραμμα, που θα υλοποιεί μια κυβέρνηση της εργατικής τάξης και των μικροαστικών στρωμάτων, θεμελιακό ρόλο θα παίξει η δημιουργία μεγάλων αγροτικών επιχειρήσεων. Οι επιχειρήσεις αυτές θα προέλθουν είτε από την κρατικοποίηση των ήδη μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων είτε από τη δημιουργία νέων.

Επομένως βασικοί φορείς ανάπτυξης της αγροτικής οικονομίας θα είναι οι κρατικές και καθετοποιημένες μεγάλες αγροτικές επιχειρήσεις και οι παραγωγικοί συνεταιρισμοί των μικρομεσαίων αγροτών. Οι φορείς αυτοί μπορούν να αυξήσουν την παραγωγικότητα της αγροτικής οικονομίας και να μειώσουν δραστικά το κόστος παραγωγής επειδή μπορούν να εξουδετερώσουν τα μειονεκτήματα του μικρού και πολυτεμαχισμένου κλήρου.

Καθοριστικό ρόλο στην ολόπλευρη και ισότροπη ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας θα παίζει ο λαϊκός κρατικός σχεδιασμός που θα υλοποιείται από τις κρατικές επιχειρήσεις και τους παραγωγικούς συνεταιρισμούς.

Η μεταποίηση των αγροτικών προϊόντων θα γίνεται από τις κρατικές επιχειρήσεις και ο ρόλος των παραγωγικών συνεταιρισμών θα αφορά πρώτα και κύρια στη παραγωγή των αγροτικών προϊόντων , στη διαλογή και τυποποίηση ορισμένων αγροτικών προϊόντων και στη μεταποίηση προϊόντων τοπικού χαρακτήρα και μικρής οικονομικής σημασίας. Στο πλαίσιο αυτό οι παραγωγικοί συνεταιρισμοί θα μπορούν να καλύπτουν ανάγκες σε επίπεδο νομού ή και ευρύτερα.

Χωρίς αυταπάτες για τις δυνατότητες ανάπτυξης των παραγωγικών συνεταιρισμών στα πλαίσια του καπιταλισμού, το προοδευτικό αγροτικό κίνημα μπορεί και πρέπει να προβάλλει άμεσα τον παραγωγικό συνεταιρισμό ξεκινώντας από τις πιο απλές μορφές, όπως κοινή χρήση μηχανημάτων, όπου είναι δυνατόν κοινές καλλιέργειες κλπ. σε αντιπαράθεση με το συνεταιριστικό κίνημα των μεγαλοαγροτών που προωθούν αυτήν την περίοδο τα κόμματα του ευρωμονόδρομου σε αντικατάσταση του υδροκέφαλου γραφειοκρατικού και χρεοκοπημένου συνεταιριστικού κινήματος που υπήρχε.

Η ολόπλευρη ανάπτυξη του παραγωγικού συνεταιρισμού προϋποθέτει το πέρασμα σε εργατική λαϊκή εξουσία  με στόχο τη σοσιαλιστικοποίηση της οικονομίας. Στο πλαίσιο αυτής της διαδικασίας θα ολοκληρωθεί η συνεταιριστικοποίηση των μικρομεσαίων αγροτών και η ανάπτυξη των παραγωγικών συνεταιρισμών, θα μηδενιστεί το ποσοστό διανομής του καθαρού αγροτικού εισοδήματος  με βάση την εισφορά σε αγροτική γη και αγροτικό κεφάλαιο που θα ξεκινήσει από μικρό ποσοστό με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν όλες οι προϋποθέσεις μετατροπής των παραγωγικών συνεταιρισμών σε κρατικές μονάδες οπότε θα ολοκληρωθεί η σοσιαλιστικοποίηση  της αγροτικής οικονομίας.

Η δημιουργία, όμως, των προϋποθέσεων αντιμετώπισης του αγροτικού ζητήματος, προώθησης των παραγωγικών συνεταιρισμών και παραπέρα της μετατροπής της αγροτικής οικονομίας σε σοσιαλιστική συνδέεται άμεσα και με την πάλη  για την απόκρουση των αρνητικών συνεπειών του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ), της ΚΑΠ και των αναθεωρήσεών της με στόχο την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, συνδέεται άμεσα με την πάλη για τη βελτίωση της ζωής των μικρομεσαίων αγροτών.

Βασικότερα αιτήματα αυτής της πάλης, γύρω από τα οποία  θα συσπειρωθούν οι μικρομεσαίοι αγρότες, πρέπει να είναι:

• Η σύνδεση των αγροτικών επιδοτήσεων με την αγροτική παραγωγή έτσι ώστε από κοινωνικά επιδόματα που έχουν καταντήσει οι επιδοτήσεις να μετατραπούν σε παραγωγικά κίνητρα με στόχο την αύξηση της αγροτικής παραγωγής. Το δίλλημα αν θα παίρνουν τις επιδοτήσεις-κοινωνικά επιδόματα και οι μη ενεργοί αγρότες είναι αποπροσανατολιστικό και προϋποθέτει την αποσύνδεση των επιδοτήσεων από την παραγωγή γι’ αυτό πρέπει να απορρίπτεται και σαν βάση συζήτησης.

• Η καθιέρωση θεσμικών τιμών (τιμές παρέμβασης, κατωφλίου κ.α.) που μαζί με τις επιδοτήσεις θα διασφαλίζουν βιώσιμο εισόδημα στους μικρομεσαίους αγρότες  και θα προστατεύουν την εγχώρια παραγωγή από αθρόες εισαγωγές.

• Η δραστική μείωση του κόστους παραγωγής με εκτέλεση από το Κράτος βασικών αγροτικών έργων υποδομής, με κατάργηση του ΦΠΑ στα αγροτικά εφόδια και μηχανήματα, με αφορολόγητο πετρέλαιο, με μείωση των επιτοκίων των αγροτικών δανείων κ.α.

• Η ουσιαστική ρύθμιση των χρεών, και το άμεσο σταμάτημα των πλειστηριασμών των περιουσιακών στοιχείων  των μικρομεσαίων αγροτών.

• Η άμεση νομιμοποίηση όλων των σταυλικών εγκαταστάσεων χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση των μικρομεσαίων κτηνοτρόφων.

• Η αναβάθμιση των κρατικών υπηρεσιών και ιδρυμάτων αγροτικής έρευνας για δωρεάν επιστημονική και τεχνική στήριξη των μικρομεσαίων αγροτών, κτηνοτρόφων και ψαράδων.

• Η κατάργηση όλων των κανονισμών και οδηγιών της ΕΕ που ξεκληρίζουν τους μικρομεσαίους ψαράδες και η εξασφάλιση αφορολόγητου πετρελαίου.

• Η δημιουργία ασφαλών καταφυγίων  και σύγχρονων ιχθυόσκαλων, η πολύπλευρη ενίσχυση των αλιευτικών συνεταιρισμών και η χωροθέτηση των θαλασσοκαλλιεργειών με περιβαλλοντικά και αλιευτικά κριτήρια.

• Η προστασία και ορθολογική διαχείριση από το κράτος  του δασικού πλούτου της χώρας. Η άμεση σύνταξη του δασολογίου και η αναδάσωση όλων των καμένων δασικών εκτάσεων

• Η πλήρης ασφάλιση της αγροτικής παραγωγής και του αγροτικού κεφαλαίου απ’ όλους τους φυσικούς κινδύνους και η υλοποίηση προγραμμάτων προληπτικής προστασίας της αγροτικής παραγωγής και του αγροτικού κεφαλαίου από έναν αποκλειστικά δημόσιο ΕΛΓΑ, πού θα επιχορηγείται από το κράτος για να μειωθούν οι εισφορές των αγροτών.

• Ο άμεσος διπλασιασμός της αγροτικής σύνταξης, η μείωση των ορίων συνταξιοδότησης η κατάργηση των εισφορών για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και η επαναφορά της 13^ης και 14^ης σύνταξης.

• Η μετάταξη από τον  ΟΓΑ στο ΙΚΑ όλων των εργατών γης και η εφαρμογή της σχετικής νομοθεσίας.

• Η διαμόρφωση προνομιακών στεγαστικών προγραμμάτων για τους νέους αγρότες.

• Η κατάργηση των χαρατσιών που επέβαλε η κυβέρνηση με τη μνημονιακή της πολιτική, η ψήφιση ενός δίκαιου φορολογικού συστήματος για τους αγρότες.

• Η αναβάθμιση των κοινωνικών συνθηκών στην ύπαιθρο με δημόσια δωρεάν υγεία, παιδεία ,πρόνοια και με δημιουργία αθλητικών και πολιτιστικών κέντρων για δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου των κατοίκων της υπαίθρου.

• Το άμεσο σταμάτημα των αγροτοδικείων και της ποινικοποίησης των αγροτικών κινητοποιήσεων.

Πρέπει να είναι σαφές ότι ακόμα και αυτοί οι άμεσοι στόχοι πάλης που προτείνονται συγκρούονται με τα συμφέροντα των εμποροβιομηχάνων, των τραπεζιτών και των πολυεθνικών. Συγκρούονται με την ΚΑΠ, τον ΠΟΕ και την ΕΕ. Η υλοποίησή τους προϋποθέτει ανατροπή της ΚΑΠ και έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Επομένως η διεκδίκησή τους πρέπει να συνδέεται στην καθημερινή δράση του αγροτικού κινήματος με την αποδέσμευση από την ΕΕ. Οι μικρομεσαίοι αγρότες έχουν πλέον αντιληφθεί τις καταστροφικές συνέπειες της ΚΑΠ και της ένταξης της χώρας μας στην ΕΕ.

Οι κομμουνιστές  μπορούν και πρέπει να αναπτύξουν την κοινή δράση όλων των μικρομεσαίων αγροτών με πλαίσιο τους παραπάνω στόχους, τη συμπαράταξη και την ενιαία δράση με το εργατικό κίνημα. Τη δημιουργία ενός μετώπου με κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, που παλεύουν για έξοδο της χώρας μας από την ΕΕ, αλλά δεν έχουν συνειδητοποιήσει ακόμα, ότι η έξοδος από μόνη της δεν είναι αρκετή για την κατάργηση της εκμετάλλευσης των μικρομεσαίων αγροτών και την επιβίωσή τους.

Μέσα από τη πάλη για αποδέσμευση από την ΕΕ, που δε θα είναι εύκολη υπόθεση, επειδή αποτελεί στρατηγική επιλογή  της άρχουσας τάξης και των κομμάτων της,  και με την παρέμβαση των κομμουνιστών, θα διευκολυνθούν πλατιά στρώματα και  της μικρομεσαίας αγροτιάς να κατανοήσουν την αναγκαιότητα ριζικότερων κοινωνικών αλλαγών και το πέρασμα της εξουσίας από την αστική στην εργατική τάξη και τους συμμάχους της, ως προϋποθέσεις για την ανάπτυξη και της αγροτικής οικονομίας σε όφελος του Ελληνικού λαού και της χώρας.

Η πρόταση που καταθέτουμε διευκολύνει την πάλη των μικρομεσαίων αγροτών για τη διεκδίκηση και επίλυση των άμεσων και καυτών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν. Η ουσιαστική επίλυσή τους θα έρθει από τη διεκδίκηση της εξουσίας από την εργατική τάξη και τα μικροαστικά στρώματα της πόλης και του χωριού, στα οποία συμπεριλαμβάνονται οι μικρομεσαίοι αγρότες.

Η πρόταση αυτή που οδηγεί στην κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη και τα μικροαστικά στρώματα είναι ένα αποφασιστικό βήμα για το πέρασμα στο σοσιαλισμό, τον φέρνει πιο κοντά. Είναι μια ρεαλιστική πρόταση, επειδή στηρίζεται στο κοινό συμφέρον της εργατικής τάξης  και των αυτοαπασχολούμενων ενδιάμεσων στρωμάτων της πόλης και της υπαίθρου που αποτελούν  τη συντριπτική κοινωνική πλειοψηφία.

Το πέρασμα στο σοσιαλισμό, που προϋποθέτει την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη και των συμμάχων της, που έχουν άμεσο συμφέρον από την οικοδόμησή του, θα σημάνει και τη συνέχεια της διαδικασίας για την ολοκληρωμένη μετατροπή της αγροτικής οικονομίας σε σοσιαλιστική.