Στη Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 95χρονα περιέχεται η εκτίμηση ότι: «Σήμερα, το ΚΚΕ έχει συλλογικά επεξεργασμένα θεωρητικά, ιστορικά και προγραμματικά θεμέλια, ικανά να δώσουν τη μεθοδολογία και την κατεύθυνση έρευνας και σχετικά νέων φαινομένων ή άλλων πτυχών της Ιστορίας του, καθώς και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Η εκτίμηση του Κόμματος για το σοσιαλισμό στην ΕΣΣΔ (18ο Συνέδριο), το Δοκίμιο Ιστορίας του Κόμματος της περιόδου 1949-1968, το σημερινό Πρόγραμμα του Κόμματος, μας δίνουν τη δυνατότητα να γίνει ανεπίστρεπτη η πορεία αποκατάστασης των επαναστατικών χαρακτηριστικών του Κόμματος, αξιοποιώντας την πείρα από την Ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, παγκόσμια. Εδώ βρίσκεται η πηγή εξασφάλισης της συνέχειάς του, αλλά και της φρεσκάδας, της νεανικότητάς του».
Ταυτόχρονα στο τεύχος 6(2013) της ΚΟΜΕΠ δημοσιεύτηκε κείμενο του ΠΓ του ΚΚΕ, το οποίο επιγράφεται: «Η πορεία αποκατάστασης του επαναστατικού χαρακτήρα του ΚΚΕ» και το οποίο προσπαθεί να αποτυπώσει το πώς το ΚΚΕ επανέκτησε τα επαναστατικά του χαρακτηριστικά στη διαπάλη του με τον οπορτουνισμό.
Το κείμενο του ΠΓ του ΚΚΕ, προκειμένου να «τεκμηριώσει» την πορεία αποκατάστασης των επαναστατικών χαρακτηριστικών του Κόμματος επιχειρεί να εξετάσει, και κρίνει, το σύνολο των συνεδριακών ντοκουμέντων του Κόμματος ξεκινώντας από το 9ο Συνέδριο (1973).
Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτού του κειμένου είναι ότι οριοθετεί την «πορεία της επαναστατικής προγραμματικής ανασυγκρότησης του ΚΚΕ» από το 1991 και μετά. Αυτή η περίοδος, όμως, μένει στο απυρόβλητο, ενώ, ταυτόχρονα, κάνοντας μεθοδολογικά άλματα, με βάση τις Αποφάσεις του 18ου Συνεδρίου σε ότι αφορά τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, τις Αποφάσεις του 19ου Συνεδρίου και του νέου Προγράμματος και του «Δοκιμίου Ιστορίας του ΚΚΕ, τ. Β’, 1949 – 1968» κρίνει την περίοδο 1968 – 1991.
Το 19ο Συνέδριο αποφάσισε να επεξεργαστεί ένα νέο Δοκίμιο για την περίοδο 1968 – 1991. Μετά από μισό χρόνο, περίπου, από την πραγματοποίηση του 19ου Συνεδρίου εμφανίζεται κείμενο του ΠΓ του Κόμματος, το οποίο δείχνει σαφώς ότι υπάρχουν κατασταλαγμένες απόψεις της ηγεσίας γύρω από την πορεία του Κόμματος, οι οποίες ανατρέπουν όλα τα Συνέδρια του Κόμματος από το 1973 μέχρι το 1991.
Τα θέματα που προκύπτουν από τη δημοσίευση του συγκεκριμένου κειμένου, το οποίο καλύπτεται και με τη Διακήρυξη για τα 95χρονα του Κόμματος είναι τα παρακάτω:
• Παραβιάζεται για άλλη μια φορά η κομματική διαδικασία επεξεργασίας και συζήτησης θέσεων γύρω από αυτό το θέμα με μια προδημοσίευση, που προκαταλαμβάνει όχι μόνο το περιεχόμενο των θέσεων αλλά και το τελικό αποτέλεσμα. Αυτό λέγεται ιδεολογικό πραξικόπημα.
• Το ΠΓ του Κόμματος προβαίνει σε εκτιμήσεις γύρω από Αποφάσεις Συνεδρίων, που δεν έχει το δικαίωμα να το κάνει. Ένα Συνέδριο ανατρέπεται από ένα άλλο Συνέδριο, γιατί αυτό είναι το ανώτερο όργανο του Κόμματος. Όφειλε να δημοσιεύσει θέσεις, να μπουν σε συζήτηση και μετά να έρθουν οι όποιες αποφάσεις.
• Είναι φανερό ότι η ηγεσία του Κόμματος δεν στάθηκε όλο αυτό το χρονικό διάστημα από το 1991 και μετά με ειλικρίνεια απέναντι στα μέλη του Κόμματος. Άλλα πίστευε και άλλα έλεγε για να μην πούμε ότι και άλλα έκανε. Είχε συγκροτημένη άποψη την οποία τη φανέρωνε με δόσεις και αυτό είχε να κάνει με την κομματική σύνθεση στα όργανα και στις ΚΟΒες, αλλά και με τις παλιότερες ηλικίες και προπαντός με ανώτατα στελέχη του Κόμματος που δεν υπάρχουν τώρα στη ζωή. Αλλά όλος αυτός ο σχεδιασμός έχει όνομα, γιατί είχε και οργανωτική αντανάκλαση στο Κόμμα, και λέγεται φραξιονισμός της ηγεσίας.
• Είναι φανερό ότι η επιλεκτικότητα με την οποία κινείται η ηγεσία του Κόμματος αφορά ακόμη και τα Συνέδρια μετά το 1991, για τα οποία ευθύνεται η ίδια. Από το 18ο Συνέδριο στέκεται στην Απόφαση για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση και μόνο.
• Μπαίνει πλέον ένα θέμα, κορυφαίο θέμα, κομμουνιστικής δεοντολογίας και ηθικής. Πως συμβαίνει τα ίδια στελέχη, που βρίσκονται για δεκαετίες στην ηγεσία του Κόμματος και ψήφιζαν «με χέρια και με πόδια» όλα τα Συνέδρια του Κόμματος – και ορισμένα τα έγραφαν, τώρα, ανακάλυψαν ότι αυτά τα Συνέδρια οδήγησαν στην απώλεια των επαναστατικών χαρακτηριστικών του ΚΚΕ;
• Πως συμβαίνει αυτά τα ίδια τα στελέχη να συνειδητοποιούν ότι το ΚΚΕ έχασε τα επαναστατικά του χαρακτηριστικά – για να χρειαστεί να τα επανακτήσει, και σιωπούσαν ενώ ψήφιζαν ό, τι καταστροφικότερο μπορούσε να συμβεί για το Κόμμα, δηλαδή, να χάσει τον επαναστατικό του χαρακτήρα και παραμένουν στις θέσεις τους;
• Τέλος δεν θα έπρεπε, τουλάχιστον για λόγους κομματικής συνέπειας, να εξηγήσουν πως οι ίδιοι άνθρωποι, που οδήγησαν το Κόμμα στην απώλεια των επαναστατικών του χαρακτηριστικών, μπορούν τώρα να το οδηγήσουν στην επανάκτησή τους; Έχουν την ικανότητα να οδηγούν το Κόμμα στην ταυτόχρονη απώλεια και επανάκτηση των επαναστατικών χαρακτηριστικών του;
Η «Νέα Σπορά» αυτή τη στιγμή δεν μπαίνει στο περιεχόμενο του κειμένου του ΠΓ του Κόμματος. Θα επανέλθει. Βάζει, όμως, ένα θέμα κομματικής διαδικασίας, που εμφανίζει μια ηγεσία να κάνει ό, τι θέλει και να μην τηρεί στοιχειωδώς την κομματική δεοντολογία. Αυτό το «δικαίωμα» δεν το έχει η ηγεσία του Κόμματος.
COMMENTS