Το Βήμα της Κυριακής (10/11/2013) προχώρησε σε ένα δημοσίευμα με τον πομπώδη τίτλο «Πως οι μυστικές υπηρεσίες είχαν διεισδύσει στο ΚΚΕ» και με το θέμα χτυπημένο στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας.
Η τέτοια αναγγελία του θέματος, συνοδευόμενη από τις φωτογραφίες του Χαρίλαου και του Μίμη Ανδρουλάκη, «υποσχόταν» στον αναγνώστη συγκλονιστικές αποκαλύψεις που θα εμφάνιζαν ένα ΚΚΕ, ούτε λίγο ούτε πολύ, διαβρωμένο απ’ την κρατική ασφάλεια και τις ξένες μυστικές υπηρεσίες του ιμπεριαλισμού.
Διαβάζοντας κανείς τη σελίδα 22, στην οποία φιλοξενείται το ρεπορτάζ με την υπογραφή του κ. Γρηγόρη Μπέκου, διαπιστώνει απλά ότι… «άνθρακες ο θησαυρός» σε σχέση με τα όσα επαγγέλλεται το πρωτοσέλιδο. Ο τίτλος του εσώφυλλου είναι «Ένας πράκτορας της ΚΥΠ στην ηγεσία του ΚΚΕ!» και όλο το δημοσίευμα στηρίζεται στο μυθιστόρημα του Μίμη Ανδρουλάκη «Ο κόκκινος κάβουρας» με «άγνωστες ιστορίες από τον κόσμο των μυστικών υπηρεσιών».
Στο θέμα γίνεται λόγος για την «υπόθεση του συντρόφου Α-25» από τη Θεσσαλονίκη, ο οποίος και εντοπίστηκε το 1983 απ’ την ηγεσία του Κόμματος ως πράκτορας της ΚΥΠ μαζί με «17 στελέχη κατώτερα και μεσαία», όπου και εκδιώχτηκαν απ’ το Κόμμα χωρίς η υπόθεσή τους να λάβει «ευρύτερες διαστάσεις».
Δεν γνωρίζουμε αν υπήρξε ποτέ ένα τέτοιο ζήτημα, αλλά δε θα μας απασχολούσε γι’ αυτό καθ’ αυτό το περιεχόμενο του «ρεπορτάζ», που βασίζεται στο μυθιστόρημα ενός πρώην στελέχους του ΚΚΕ, ο οποίος στη συνέχεια έγινε κολλητός και πολιτικός φίλος του πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου. Ούτε κανείς σοβαρός άνθρωπος θα μπορούσε να αμφισβητήσει ότι ανέκαθεν η εξουσία επιδίωκε και μέσω της διάβρωσης απ’ τις μυστικές υπηρεσίες να ελέγξει επαναστατικά κόμματα και οργανώσεις.
Αυτή είναι μια απλή αλήθεια τόσο παλιά όσο και η ύπαρξη των εκμεταλλευτικών κοινωνιών και η πάλη των τάξεων. Το ίδιο το Κόμμα μας άλλωστε έχει και νου και γνώση απ’ την εποχή της δικτατορίας του Μεταξά και του Μανιαδάκη, κ. Σταύρο Ψυχάρη. Δεν σας έχει ανάγκη, ούτε εσάς ούτε και την τάξη σας. Δικό σας δημιούργημα άλλωστε ήταν και ο Μεταξάς και ο Μανιαδάκης.
Ωστόσο το θέμα μας εδώ είναι άλλο. Τι επιδιώκει με αυτό το δημοσίευμα το συγκρότημα του κ. Ψυχάρη; Τι επιδιώκει αυτή παρέμβαση του ΔΟΛ, όταν όλη η συζήτηση που διεξάγεται αφορά στην έξοδο της χώρας από την κρίση και τη χρεοκοπία; Τι επιδιώκει σε τελική ανάλυση η αστική τάξη;
Το ερώτημα είναι: Γιατί ένα τέτοιο δημοσίευμα προς δημιουργία εντυπώσεων σε μια στιγμή, που σύμφωνα με τα όσα γράφει ο διευθυντής του Βήματος ο κ. Αντώνης Καρακούσης η αστική τάξη βρίσκεται σε πολιτικό αδιέξοδο, παραδομένη στους δανειστές χωρίς να διαθέτει εναλλακτική λύση; Γιατί επιχειρεί να τροφοδοτήσει μια συζήτηση περί πρακτολογίας, που θα ενισχύει την καχυποψία και για το ΚΚΕ;
Επειδή η αστική τάξη έχει νου και γνώση. Επειδή γνωρίζει ότι μόνο η εργατική τάξη και το Κόμμα της, το ΚΚΕ μπορεί υπό συγκεκριμένους όρους να αξιοποιήσει την κρίση της αστικής τάξης για να τη στείλει εκεί που της αξίζει. Επειδή θέλει να εμποδίσει αυτό το ενδεχόμενο παρεμβαίνει για να αποπροσανατολίσει.
Αλλά κυρίως η παρέμβαση αυτή αποσκοπεί κυρίαρχα σε κάποιον άλλο στόχο. Εκτός από τη μόνιμη καλλιέργεια ενός διαρκούς αποπροσανατολισμού, επιπλέον η αστική τάξη θέλει και κάτι άλλο.
Θέλει με την καλλιέργεια κλίματος της καχυποψίας να εμποδίσει την ιδεολογικοπολιτική διαπάλη, που έχει ανάγκη το Κόμμα μας για να διαμορφωθούν οι όροι, που θα καταστήσουν ικανό το ΚΚΕ να μετατρέψει την οικονομική κρίση σε επαναστατική κρίση, να μπορέσει να ηγηθεί στην πάλη της εργατικής τάξης για ριζικές αλλαγές στην ελληνική κοινωνία στην κατεύθυνση του σοσιαλισμού, να αποκρυσταλλώσει συγκεκριμένη πρόταση, που θα αποτελεί διέξοδο για τους εργαζόμενους και τη χώρα μας.
Ας προβληματιστούν λοιπόν σοβαρά, όσοι αβασάνιστα αναπαράγουν μια συζήτηση περί πρακτόρων και πουλημένων για το ποιος παίζει με τέτοια χαρτιά. Και ας προβληματιστεί και η ηγεσία του Κόμματος κατά πόσο θωρακίζει το ΚΚΕ ή το αφήνει έκθετο σε τέτοιου τύπου παρεμβάσεις της αστικής τάξης, όταν βαφτίζει συλλήβδην ως φερέφωνο του ταξικού εχθρού κάθε εκφραστή διαφορετικής άποψης απ’ τη δική της στο εσωτερικό του κόμματος.
Και τέτοιες απαράδεκτες και ανήθικες συμπεριφορές σημειώθηκαν στη διάρκεια του προσυνεδριακού διαλόγου, που προσδιορίζουν και την αντίστοιχη στάση της ηγεσίας του Κόμματος, μπροστά στο αναφαίρετο δικαίωμα των κομματικών μελών να έχουν γνώμη και να την εκφράζουν.
COMMENTS