Θα ήταν πολύ χρήσιμο για την ηγεσία του Κόμματος, ίσως και απαραίτητο, να ξανακοιτάξει στο σχετικό βίντεο τη συνέντευξη, που παραχώρησε σήμερα το πρωί (χθες, 20/09/2013) στο τηλεοπτικό κανάλι του Αντ1. Μάλλον έχει να «πάρει» πολλά απ’ όσα είπε και προπαντός απ’ όσα δεν είπε.
Δεν υπάρχει κανένα έδαφος διαφωνίας με ορισμένα αυτονόητα πράγματα, στα οποία αναφέρθηκε ο Γραμματέας του Κόμματος, π.χ. για το ρόλο της Χρυσής Αυγής και την εγκληματική της δράση, και τα οποία είναι ιστορικά επαληθευμένα για όλες τις ναζιστικές και νεοναζιστικές οργανώσεις σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη.
Ούτε, επίσης, είναι δυνατό να διαφωνήσει κανείς με την τοποθέτηση ότι η Χρυσή Αυγή είναι «γέννημα θρέμμα του καπιταλιστικού συστήματος». Τα φασιστικά και ναζιστικά κόμματα, ως πολιτικές εκφράσεις των πιο επιθετικών κύκλων του χρηματιστικού κεφαλαίου, που στόχο έχουν να αναιρέσουν ακόμη και αυτές τις ίδιες τις αστικές ελευθερίες, που καθιέρωσαν οι αστικοδημοκρατικές επαναστάσεις, ασφαλώς και είναι γεννήματα του καπιταλιστικού συστήματος και θρέφονται από την ανέχεια και την εξαθλίωση των εργαζομένων, πολύ περισσότερο, σε περιόδους οικονομικών κρίσεων. Αυτό το ξέραμε ήδη και η ανθρωπότητα το έζησε και το πλήρωσε πολύ ακριβά σε ανθρώπινα θύματα.
Το ερώτημα, όμως, που υπάρχει είναι: τα όσα ειπώθηκαν είναι αρκετά για να προσδιορίσουν με ακρίβεια και πολύ συγκεκριμένα το ρόλο της Χρυσής Αυγής στη σημερινή πολιτική συγκυρία ή ακούγονται ως γενικόλογες αλήθειες αποδεκτές μεν αλλά ανεπαρκείς δε, όταν από το «γενικό» δεν περνάνε στο «ειδικό» και το «συγκεκριμένο»;
Γιατί το κύριο πρόβλημα της στιγμής είναι να αποτυπώσει κανείς, πολύ καθαρά, το βασικό στίγμα των πολιτικών εξελίξεων που έχουν δρομολογηθεί, πάντα υπό το πρίσμα «της συγκεκριμένης ανάλυσης της συγκεκριμένης κατάστασης», και ως συνέχεια να προσδιοριστούν και τα συγκεκριμένα καθήκοντα.
Από τη συνέντευξη έλειψε, δυστυχώς για άλλη μια φορά, ενώ δόθηκε η ευκαιρία, η αναφορά στις ευθύνες της σημερινής κυβέρνησης, στο πώς αξιοποιεί τη δράση της Χρυσής Αυγής και για ποιο σκοπό. Έγινε αναφορά στην ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων και σωστά, αλλά δεν καλύπτεται με αυτόν τον τρόπο το τόσο σοβαρό αυτό θέμα.
Η έλλειψη αυτή δημιουργεί σημαντικά ερωτηματικά, που δεν περνάνε απαρατήρητα από πλατύτερο κόσμο. Μακάρι να επρόκειτο για ένα δικό μας σχολαστικισμό. Μα δεν πρόκειται γι’ αυτό.
Τα στοιχεία που έρχονται στην επιφάνεια για τη δράση της Χρυσής Αυγής είναι συντριπτικά πλέον. Με κορυφαία, βέβαια, τα στοιχεία τα οποία αφορούν στη στυγερή δολοφονία του αδικοχαμένου Παύλου Φύσσα.
Πρόκειται για τον ογκώδη φάκελο των εγκληματικών ενεργειών της Χρυσής Αυγής, που περιλαμβάνει και άλλες δολοφονίες, της δράσης της στο πλευρό της αστυνομίας κατά τις διαδηλώσεις, το ρόλο της στην αντιμετώπιση των μεταναστών, τη σχέση της με τη νεολαία και ειδικά με τους μαθητές και τη στάση ανοχής των μέχρι τώρα κυβερνήσεων, και της σημερινής.
Όλα αυτά τα στοιχεία αναδεικνύουν ένα συγκεκριμένο σχεδιασμό που αφορά στη Χρυσή Αυγή, που εξηγεί την ανάπτυξη της δράσης της ακόμη από το τέλος του 2008 μέχρι σήμερα, που με την πολιτική δολοφονία του Παύλου Φύσσα σηματοδοτεί μια νέα φάση στην πολιτική ζωή του τόπου με απρόβλεπτες εξελίξεις.
Και αυτό το γεγονός δεν αφορά μόνο τις κυβερνήσεις, αφορά στη στάση της αστικής τάξης και των επιλογών της για το «από εδώ και πέρα» ή και τμημάτων της, σε σχέση και με τη στάση που κρατάνε οι ιθύνοντες κύκλοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Γιατί μέχρι εδώ «έφτασε» η κυβέρνηση. Το πρόβλημα της αστικής τάξης της χώρας μας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι για το μετά, σε συνδυασμό με τα νέα μέτρα που έρχονται και τα νέα μνημόνια, που θα βάλουν σε νέο κύκλο δυσκολιών τους εργαζόμενους προσθέτοντας στην παραπέρα εξαθλίωσή τους.
Όταν, λοιπόν, δεν «τα βάζεις» με την κυβέρνηση και δεν επισημαίνεις τις ευθύνες της όχι μόνο επειδή επαναφέρει τη θεωρία των δύο άκρων, αλλά για το τι στόχους κρύβει αυτή η επαναφορά, όταν μιλάς γενικά για τα «μορφώματα» που γεννάει ο καπιταλισμός είναι σαν να απομονώνεις τη δράση της Χρυσής Αυγής και να την αντιμετωπίζεις αυτόνομα σε σχέση με το σύνολο των εξελίξεων στη χώρα μας.
Μια τέτοια στάση, όμως, το θέλουμε ή όχι, ακυρώνει τις ευθύνες της κυβέρνησης. Και όχι μόνο τις ακυρώνει αλλά παρουσιάζει την κυβέρνηση να ενδιαφέρεται να πάρει αποφασιστικά μέτρα ενάντια στη δράση της Χρυσής Αυγής, σε σημείο τέτοιο, που να την παρουσιάζει σαν μια συμμορία, σαν τη σικελική καμόρα, χωρίς ιδεολογία, ούτε καν τη ναζιστική. Η Χρυσή Αυγή δεν είναι μια καμόρα. Είναι μία νεοναζιστική οργάνωση και κάθε νεοναζιστική οργάνωση δρα και σαν καμόρα.
Αλλά μια τέτοια εικόνα δεν αντανακλά στην πραγματικότητα. Μόνο και μόνο από τη στάση που κράτησαν οι αστυνομικοί της Ομάδας ΔΙΑΣ και οι διάλογοι που έχουν, ήδη, δημοσιοποιηθεί κατά την ώρα της δολοφονίας, το γεγονός ότι τώρα «άνοιξαν τα στόματα» γνωστών απολογητών της κυβερνητικής πολιτικής και αραδιάζουν τα εγκλήματα που έχει διαπράξει η Χρυσή Αυγή, το πώς είναι οργανωμένη και πως παίρνονται οι αποφάσεις, το πώς δρα, το πώς δρουν οι βουλευτές της, οι διασυνδέσεις της, ο φάκελος του Δένδια, το πώς, από τη μια, κυνηγάει τους μετανάστες, τους μικροπωλητές και, από την άλλη, το πώς τους εκμεταλλεύεται είναι ένα θέμα μεγάλης σημασίας, γιατί όλοι γνώριζαν και δεν μιλούσαν. Και η κυβέρνηση και η αστυνομία, επίσης, γνώριζαν και δε μιλούσαν. Οι ευθύνες, επομένως, της κυβέρνησης είναι δεδομένες και πρέπει να της αποδίδονται.
Το γεγονός ότι με τη θεωρία των δύο άκρων η κυβέρνηση ενοχοποιεί ως το ένα άκρο, σήμερα, το ΣΥΡΙΖΑ, που, ανεξάρτητα από τη γνώμη που έχει κάποιος γι’ αυτό το κόμμα, είναι, όμως, ένα κόμμα που κατέχει τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που διεκδικεί την κυβερνητική εξουσία, αυτό είναι μια ανεπίτρεπτη και καταδικαστέα ενέργεια.
Αύριο στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι με την ίδια ευκολία το ΚΚΕ, άλλωστε, με τον τρόπο του, ο Βορίδης μας το υπενθύμισε. Και αυτό το «αύριο» μπορεί να ήταν και το «σήμερα». Η επίθεση στο Πέραμα προηγείται της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα. Ποιος μπορεί να διαβεβαιώσει ότι αυτό που έγινε στην Αμφιάλη δεν θα μπορούσε να έχει γίνει και στο Πέραμα; Και τότε ποιο θα ήταν το πολιτικό τοπίο; Η θεωρία των δύο άκρων με τη Χρυσή Αυγή από τη μια και το ΚΚΕ από την άλλη.
Η συνέντευξη της ηγεσίας του Κόμματος έκανε ιδιαίτερα εμφανές ότι από την πολιτική του Κόμματος λείπει εκείνη η συγκεκριμένη ανάλυση, που θα το εφοδιάζει με την ικανότητα να «στέκεται» και να αντιμετωπίζει τις ιδιαίτερα σοβαρές σύγχρονες πολιτικές εξελίξεις. Αλλά αυτό το θέμα θα μας απασχολήσει στο επόμενο άρθρο μας.
COMMENTS